Από τι κινδυνεύουν τα δάση;

Το δάσος από καθαρά ανθρωποκεντρική άποψη: Το δάσος είναι ένας φυσικός πόρος με δυνατότητες πολλαπλής, πλούσιας και ανανεώσιμης προσφοράς. Μια σειρά από πολύτιμα και αναντικατάστατα προϊόντα παράγονται από τα δάση ενώ ο ρόλος των δασών στην προστασία από την διάβρωση και τη διατήρηση της ποιότητας του εδάφους, στη ρύθμιση του κύκλου του νερού και στον εφοδιασμό του υδροφόρου ορίζοντα, στη δέσμευση του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα και την σταθεροποίηση του άστατου κλίματος της Γης δείχνει την καθοριστική σημασία τους για την αντιμετώπιση των μεγαλύτερων σύγχρονων περιβαλλοντικών προβλημάτων. Επιπλέον τα δάση αποτελούν τη βασική δεξαμενή γενετικού υλικού, που θα μπορέσει μελλοντικά να προσφέρει νέες βιολογικές ποικιλίες για την βελτίωση των καλλιεργούμενων φυτών, των εκτρεφόμενων ζώων και γενικότερα για την καλύτερη απόδοση της αγροτικής παραγωγής.Η χρήση των δασών για αναψυχή, ανάπαυση και γενικότερα γνωριμία και απόλαυση της φύσης αποτελεί μια ζωτική ανάγκη των κατοίκων των πόλεων, η οποία αυξάνει παράλληλα με την ταχύτατη αστικοποίηση σε παγκόσμια κλίμακα. Πέρα όμως απʼ όλα αυτά, τα δάση αποτελούν φυσικά οικοσυστήματα με τεράστια οικολογική αξία και μαζί με τους ωκεανούς συνιστούν τα κυριότερα καταφύγια άγριας ζωής στον πλανήτη. Ο φοβερότερος εχθρός του δάσους: Σήμερα τα δασικά οικοσυστήματα αντιμετωπίζουν μια σειρά από μεγάλες απειλές όπως εκχέρσωση για την επέκταση των γεωργικών καλλιεργειών, υπερεκμετάλλευση με υλοτομίες για την παραγωγή ξύλου και καύσιμης ύλης, υπερβόσκηση, επιπτώσεις από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αλλά η μεγαλύτερη ζημιά, η πραγματική εθνική καταστροφή, ο φοβερότερος εχθρός του δάσους, είναι ο εμπρησμός. Διαβάζουμε αυτές τις ημέρες, ακούμε, αλλά κυρίως βλέπουμε μια φοβερή πληγή για τη χώρα μας, μια πληγή που δημιουργεί πολλά προβλήματα και περισσότερα ερωτηματικά. Η Πάρνηθα, το Πήλιο, η Αρχαία Κορινθία, η Αχαΐα, ο Καρέας, τα Βριλήσσια και άλλες περιοχές έχουν παραδοθεί στις φλόγες, μʼ ένα ρυθμό που έφθασε στις 107 πυρκαγιές ανά 24ωρο (αριθμός ρεκόρ).Δάση που γεννιούνται με το σταγονόμετρο, πυρπολούνται σε λίγες ώρες, εκτάσεις ολόκληρες απογυμνώνονται, περιουσίες καταστρέφονται, καταστήματα αχρηστεύονται, εργάτες βρίσκονται στο δρόμο, αλλά και πυροσβέστες κινδυνεύουν -ήδη έχουμε θρηνήσει τρεις άνδρες. Γιατί γίνονται όλα αυτά; ποια είναι τα βαθύτερα αίτια για τους εμπρησμούς; Πολλοί μιλάνε για αμέλεια. Άλλοι κάνουν λόγο για σκόπιμες ενέργειες μερικών ασυνείδητων και ορισμένοι αναφέρονται σε εγκληματικές σπείρες κερδοσκόπων που δρούν που δρουν με βάση καλοστρωμένα σχέδια. Παρακολουθούμε με λύπη την αντιπαράθεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το θέμα των εμπρησμών, με σκοπό την αποκόμιση κομματικών ωφελειών και προεκλογικών κερδών. Η μια παράταξη κατηγορεί την άλλη για παραλήψεις στο θεσμικό πλαίσιο, για τροποποιήσεις που ευνοούν τους οικοπεδοφάγους, για τον αυθαίρετο τρόπο που χαρακτηρίζεται ή αποχαρακτηρίζεται μια δασική έκταση, για τον αριθμό των προσλήψεων πυροσβεστών, για τα γαλάζια ή τα πράσινα παιδιά. Ενώ θα ήταν χρήσιμο, σʼ ένα πνεύμα διαπαραταξιακό, συναίνεσης και συντονισμού να αφαιρέσουν από τον εμπρηστή και τον καταπατητή τα κίνητρα που τον οπλίζουν με «τη φωτιά και το τσεκούρι» ή « με τους εμπρηστικές μηχανισμούς και τις μπουλντόζες». Τεράστιες οι ευθύνες των κυβερνήσεων: Πέρα από τα στατιστικά στοιχεία του Αρχηγείου Πυροσβεστικού σώματος, τα οποία δεν μπορούμε να παραβλέψουμε (αποτσίγαρα, γυμνές φλόγες, πυρακτωμένες επιφάνειες, ηλεκτρικά καλώδια, σπινθήρες, τρομοκρατικές ενέργειες), σχετικά με τις αιτίες των πυρκαγιών, υπάρχουν τεράστιες ευθύνες στις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. Όλα τα χρόνια που πέρασαν με την πολιτική τους και ειδικά με το δασοκτόνο θεσμικό πλαίσιο που ψήφισαν έχουν παραδώσει τα δάση στο έλεος των καταπατητών και οικοπεδοφάγων, όλων εκείνων που θησαυρίζουν από την εμπορευματοποίηση της γης. Οι καταστροφές που συντελούνται τα τελευταία χρόνια στα δάση μας από τις πυρκαγιές, με αποκορύφωμα τις εκατοντάδες εστίες που κατέκαψαν τις τελευταίες ημέρες τη χώρα και ειδικότερα τον τελευταίο εναπομείναντα « πνεύμονα» της Αττικής, την Πάρνηθα, είναι τεράστιο διαχρονικό έγκλημα σε βάρος του λαού και πρέπει να σταματήσει άμεσα. Το πρόβλημα των εμπρησμών είναι αρχικά, βασικά και ουσιαστικά θεσμικό. Έχω και στο παρελθόν αναφερθεί σε αυτό, αλλά δεν θα πάψω να επανέρχομαι, όσο η αδιαφορία και η σκοπιμότητα, δεν δημιουργούν τις προϋποθέσεις της κατοχύρωσης και προστασίας του δάσους θεσμικά.
Συγκεκριμένα:

- όσο δεν υπάρχει Δασικό Κτηματολόγιο -πάντα ο εμπρηστής και ο καταπατητής θα ελπίζουν και θα μπαίνουν στον πειρασμό να εκχερσώσουν ή να κάψουνε το δάσος.- όσο η καταπάτηση δασικής γης δεν καθίσταται ιδιώνυμο αδίκημα και δεν χαρακτηρίζεται από το νόμο διακεκριμένη απάτη - πάντα ο εμπρηστής και ο καταπατητής θα ρισκάρουν μια καταδρομή εναντίον του δάσους. - όσο δεν υπάρχει και δεν τίθεται σε εφαρμογή Κανονισμός Χρήσεων Γης - πάντα θα είναι φυσικό επακόλουθο ν ξεφυτρώνουν βίλες ή οικισμοί μέσα στα καμένα ή στα εκχερσωμένα δάση και πάντα οι οικοπεδοφάγοι θα καραδοκούν. - όσο η Δασική Νομοθεσία δεν καθορίζει επακριβώς τι είναι δάσος, τι είναι θαμνοτόπι, τι είναι βοσκοτόπι και όσο δεν εκσυγχρονίζονται οι διατάξεις περί βοσκοτόπων - πάντα οι τσοπαναραίοι ή θα σφάζουν τα ζώα και θα εγκαταλείπουν την ύπαιθρο ή θα μπαίνουν στο πειρασμό – εκδικούμενοι τους δασικούς – να καταπατούν τα πάντα. - όσο η Δασική Υπηρεσία δεν βλέπει το δάσος σαν μια βιοκοινότητα – η οικολογική ισορροπία της οποίας όχι μόνο δεν διαταράσσεται αλλά εδραιώνεται από την παρουσία ζώων, φυτοφάγων και μη – και θα αντιμετωπίζει το δάσος στατικά – πάντα θα ακολουθεί μια δασική πολιτική κτηνοτροφοκτόνα και δασοκτόνα.- όσο δεν γίνονται κτηνοτροφικές ζώνες το δάσος θα παραμένει, εχθρός του χωρικού μας
Βασικά λοιπόν και πρώτιστα, η προστασία του δάσους είναι θεσμικό θέμα. Όμως εφόσον οι κυβερνήσεις αδρανούν, ο λαός και οι φορείς πρέπει να πάρουν την υπόθεση της προστασίας στα χέρια τους, αναπτύσσοντας αγωνιστική δράση για την υλοποίηση όλων των μέτρων πρόληψης, μετατρέποντας την οργή και την αγανάκτησή τους σε πάλη για μια άλλη πολιτική στο τομέα της προστασίας των δασών.